Numer 40 (2/2021)
Redaktorzy: Andrzej Radomski, Sidey Myoo, Kamil Stępień
Spis treści
Strony
Pobierz
Kamil Lipiński
O dwóch przypadkach powrotu do klasyki w kinach studyjnych
DOI: https://doi.org/10.20375/0000-000E-8B23-E
1 – 7
PDF

Słowa kluczowe

recepcja |klasyka |obieg |kierownicy kin |poznańskie kina studyjne |mikrohistoria

Streszczenie

Celem niniejszego szkicu jest próba zbadania nowych historycznych podejść do pragmatyzmu w badaniach nad recepcją w kinie biorąc pod uwagę cele kulturowo-społeczne, problem w cyrkulacji, jak i na warunki ich wyświetlania. Nawiązując do perspektywy zaproponowanej przez Marii Lagny, artykuł przedstawia mikrohistorie kina jako podstawy pragmatycznego podejścia historycznego do animacji kultury filmowej, o ile teoretyzują obieg starych klasycznych kopii w kinach studyjnych. W opracowaniu poddano analizie rozwój zainteresowania różnymi przykładami kin studyjnych w Poznaniu w ramach perypetii cyklu filmowego Kino Filmu Klasycznego wyświetlanego w Centrum Kultury „Zamek w Poznaniu, a następnie Orbis Pictus promującego w obu przypadkach powrót do dzieł klasycznych. Artykuł omawia przejście kinomanów na menadżerów kin (kiniarzy) badając półprofesjonalne „oddolne” inicjatywy na rzecz powtórki do klasycznego filmu, uwzględniając różnorodność społecznych funkcji kina i szerokie spektrum masowych wykorzystań filmu w przyciąganiu widza.


INFORMACJE O AUTORZE

Uniwersytet w Białymstoku
Andrzej Radomski
Jak komunikować dane? O konieczności edukacji w zakresie technik wizualizacyjnych na gruncie humanistyki jako ważnej kompetencji kulturowej
DOI: https://doi.org/10.20375/0000-000E-8B24-D
8 – 21
PDF

Słowa kluczowe

humanistyka |edukacja |wizualizacja |ane |społeczeństwo informacyjne |big data

Streszczenie

Żyjemy w społeczeństwie informacyjnym, w którym produkuje się duże ilości danych, a zwłaszcza obrazów (zdjęcia, filmy, grafika, itp.). Systematycznie maleje rola pisma, a wzrasta rola obrazów. Praktyka edukacyjna nadal oparta jest na kształceniu kompetencji do kultury literackiej. Humanistów nadal uczy się przede wszystkim interpretacji tekstów. Autor postuluje aby zmienić ten stan rzeczy. Artykuł ukazuje konieczność kształcenia do uczestnictwa w kulturze audiowizualnej, która dominuje w wieku XXI. Jedną z najważniejszych umiejętności we współczesnym świecie jest produkcja multimediów. Autor prezentuje różne techniki wizualizacji wiedzy i programy do jej tworzenia. Postuluje on aby także humaniści byli uczeni wizualizacji danych, wiedzy i informacji. Wizualizacja i tworzenie multimediów jest także niezbędna aby aktywnie brać udział w tworzeniu kultury społeczeństwa informacyjnego, twierdzi autor.


INFORMACJE O AUTORZE

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
Miron Kądziela
Argumentacja Jaegwona Kima przeciwko nieredukcyjnemu fizykalizmowi i jej krytyka
DOI: https://doi.org/10.20375/0000-000E-8B25-C
22 – 33
PDF

Słowa kluczowe

Jaegwon Kim |nieredukcyjny fizykalizm

Streszczenie

Celem tekstu jest przybliżenie argumentów Jaegwona Kima przeciwko nieredukcyjnemu fizykalizmowi. Koreańsko-amerykański uczony był przeciwnikiem konsensusu nieredukcyjnego, przedstawiając przeciwko niemu swój argument mający obalić przyczynowość mentalną. Wpierw pokrótce przedstawiam, czym jest nieredukcyjny fizykalizm, następnie przedstawiam cztery zasady Kima, których używa on w swojej argumentacji, a które stają się ostatecznie przyczyną jego krytyki przedstawionej w ostatniej części pracy. Argumentacja Kima okazuje się wadliwa, lecz należy mieć na uwadze, że problem relacji umysł-ciało jest problemem szczególnym, dla którego człowiek być może nie jest w stanie znaleźć rozwiązania z powodu jego ograniczonych zdolności poznawczych.


INFORMACJE O AUTORZE

Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
Włodzimierz Borysiak
Ukraiński teatr we Lwowie w latach 1800–1900
DOI: https://doi.org/10.20375/0000-000E-8B26-B
34 – 44
PDF

Słowa kluczowe

Ukraina |teatr |Lwów |Historia Ukraińskiego Teatru we Lwowie

Streszczenie

Niniejsza publikacja opisuje historię Teatru Ukraińskiego we Lwowie Ruśka Besida”, w latach 1800-1900. Artykuł również porusza niektóre problemy rozwoju i tworzenia teatru ukraińskiego we Lwowie, w zaistniałej sytuacji, przede wszystkim związanej z nazwiskami takich wybitnych twórców teatru ukraińskiego, jak: O. Baczyński, T. Baczyńska, M. Kropewnyćkyj, I. Hrynewećkyj, I. Biberowycz i inni. Autor przytacza obszerne cytaty z pamiętników i wspomnień tamtejszych autorów, a także recenzje, które znalazły swoje odzwierciedlenie na łamach polskiej i ukraińskiej prasy.


INFORMACJE O AUTORZE

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie
Włodzimierz Nikitenko
U podstaw bezkresu wiedzy (cz. 2)
DOI: https://doi.org/10.20375/0000-000E-8B27-A
45 – 75
PDF

Słowa kluczowe

edukacja |niepodległość |okres międzywojenny |zabory |germanizacja |rusyfikacja |I wojna światowa

Streszczenie

Zarys dziejów polskiej edukacji w okresie rozbiorów państwa polskiego, prezentowany jest w artykule jako bardzo ważny etap krytycznych doświadczeń dla Polaków, uwikłanych w narzuconą przez zaborców obcą kulturę i politykę społeczną. Pomimo ograniczeń i zakazów silna potrzeba zdobywania niezależności, wyrażała się w tym czasie zrywami narodowymi w postaci Powstania Listopadowego i Powstania Styczniowego; nadziei na odzyskanie kultury polskiej w epoce napoleońskiej; przeciwstawiania się germanizacji pruskiej na ziemiach zachodnich i rusyfikacji przez Rosję carską na terenie Królestwa Polskiego. Szczególnie, że narzucanie obcej kultury skierowane były w stronę dzieci w ramach ich edukacji. Ważny i trudny etap dla polskiej kultury i edukacji, został ukazany w zmaganiach Polaków o niepodległość podczas I wojny światowej, a wręcz egzaminem dojrzałości stał się okres międzywojenny. Czas odbudowy kraju i tożsamości narodowej opierał się wówczas na wybitnych autorytetach nadających charakter polskiej edukacji takich jak między innymi Maciej Rataj. Ukazany w ogólnym zarysie czas II wojny światowej, wskazuje na heroizm i walkę z okupantem o utrzymanie między innymi polskiej edukacji.

Włodzimierz Nikitenko
Z dziejów polskiej edukacji (cz. 3)
DOI: https://doi.org/10.20375/0000-000E-8B28-9
76 – 124
PDF

Słowa kluczowe

edukacja |stan wojenny |Okrągły Stół |nowy ład |NSZZ „Solidarność” |reforma edukacji |nowy ustrój szkolny

Streszczenie

W niniejszym artykule ukazana została historia polskiej edukacji po II wojnie światowej, a ujmuje okres władzy socjalistycznego państwa od roku 1944 do czasów współczesnych, jako etap wielkich zmian w granicach państwa polskiego. W 1989 r. po obradach Okrągłego Stołu i w związku z Wielką Jesienią Narodów, nastąpiło budowanie nowego ładu przy udziale pracowniczych związków zawodowych, wówczas wiodącego związku od 1980 roku formalnie już istniejącego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Solidarność. Jednym z głównych kierunków polityki społecznej w tamtym czasie było przeprowadzenie reformy systemowej edukacji realizowanej od 1999 roku przez ówczesne Ministerstwo Edukacji Narodowej. W tle zmieniającej się rzeczywistości wywołanej nowym ustrojem, ukazane zostały podstawowe uwarunkowania najważniejszych decyzji ministerialnych, aż do czasów obecnych.

Andrzej Radomski,
Agnieszka Stańczak
Cyfrowa humanistyka – nowy nurt w nauce. Rozmowa z dr. hab. Andrzejem Radomskim, prof. UMCS w Lublinie. Wywiad przeprowadzony w grudniu 2020 przez Agnieszkę Stańczak
DOI: https://doi.org/10.20375/0000-000E-8B29-8
125 – 132
PDF

INFORMACJE O AUTORACH


Andrzej Radomski
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Agnieszka Stańczak
independent researcher
Pobierz cały numer
1 – 136
PDF
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Plac Marii Curie-Skłodowskiej 4
ISSN 1642-9826
Instytut Nauk o Kulturze
20-031 Lublin