Numer 12 (1/2016)
Materiały konferencyjne Collegium Medicum UJ
Redaktorzy: Bartłomiej Jałocha, Wojciech Tomczyk
Spis treści
Strony
Pobierz
Materiały konferencyjne - wykłady specjalne
7 – 12
PDF
Materiały konferencyjne - abstrakty
13 – 137
PDF
Anna Furgała,
Kinga Sałat,
Adrian Podkowa
Transportery GABA jako cel terapeutyczny dla nowych leków przeciwbólowych
141 – 156
PDF

Słowa kluczowe

kwas ɣ-aminomasłowy |transportery GABA |GAT |Tiagabina |ból |wychwyt zwrotny GABA

Streszczenie

Kwas ɣ-aminomasłowy (GABA) jest głównym neuroprzekaźnikiem hamującym w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN). Bierze on udział w bardzo wielu procesach poznawczych, takich jak zdolność skupienia uwagi i pamięć robocza, natomiast zaburzenia jego przekaźnictwa odpowiadają prawdopodobnie za liczne schorzenia i choroby OUN, jak schizofrenia, bezsenność, padaczka i zaburzenia lękowe. Przekaźnictwo GABA-ergiczne odgrywa również ważną rolę w procesie czucia bólu. W transporcie GABA szczególną rolę odgrywają specyficzne białka (GAT), które poprzez wychwyt zwrotny z przestrzeni synaptycznej zmniejszają jego stężenie w szczelinie synaptycznej. Dokładny mechanizm inhibitorów GAT w modulacji czucia bólu nie został do tej pory poznany. W prezentowanej pracy skupiliśmy się na możliwości wykorzystanie inhibitorów GAT jako potencjalnych leków przeciwbólowych.


INFORMACJE O AUTORACH


Anna Furgała
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie

Kinga Sałat
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie

Adrian Podkowa
Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
Anna Bazarnik
Aktywność elektrodermalna w metodzie biofeedback – zastosowanie kliniczne na przykładzie padaczki
157 – 175
PDF

Słowa kluczowe

biofeedback |aktywność elektrodermalna |przewodnictwo skórne |padaczka

Streszczenie

Aktywność elektrodermalna stanowi jeden z najczęściej wykorzystywanych parametrów w psychofizjologii. Początki jej pomiarów sięgają drugiej połowy XIX wieku. Już wtedy zaobserwowano, że skóra człowieka, szczególnie w tych miejscach, w których znajduje się wiele gruczołów potowych, zmienia swoją oporność, a zmiany te mają związek z subiektywnymi reakcjami emocjonalnymi osób poddawanych pomiarom.

Aktywność elektrodermalna jest wskaźnikiem obwodowego pobudzenia autonomicznego. Została zaobserwowana ponad czterdzieści lat przed tym, jak Hans Berger udokumentował aktywność bioelektryczną mózgu ludzkiego, dokonując pierwszego zapisu elektroencefalograficznego. Mimo to, zainteresowanie jej terapeutycznym wykorzystaniem wzrasta zauważalnie dopiero na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat. Zjawisko to uwarunkowane jest między innymi dynamicznym rozwojem metod neuroobrazowania, dzięki którym możliwe jest dokładniejsze opisanie i zrozumienie mechanizmów leżących u podstaw aktywności elektrodermalnej oraz wskazanie na te obszary mózgu, które są bezpośrednio związane z jej regulacją. Osiągnięcia te przyczyniają się do coraz szerszego zastosowania metody biofeedback opartej na aktywności elektrodermalnej zarówno w diagnozie, jak i w procesie leczenia. Na szczególną uwagę zasługuje wykorzystanie tej techniki pomocniczo w schorzeniach przewlekłych, na przykład w padaczce lekoopornej.


INFORMACJE O AUTORZE

Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
Pobierz cały numer
1 – 178
PDF
Towarzystwo Doktorantów
Czapskich 4/14
e-ISSN 2082-3827
Uniwersytet Jagielloński
31-110 Kraków
ISSN 2084-977X